Afgelopen woensdag scheen voor het eerst sinds lange tijd de zon en opeens hadden we op kantoor collectief ‘geen zin’. We wilden naar buiten. Een klein clubje rokers sloop weg door de achterdeur om een sigaretje te roken. Ik - niet roker - sloot me bij hen aan. En daar stonden we dan, voor het eerst sinds lange tijd, zonder jas! in de zon. Ik bietste een sigaretje, deed mijn ogen dicht en richtte mijn gezicht naar het licht. Gesprekken om me heen vervaagden. Ik voelde alleen nog maar de warmte van de zon op mijn gezicht. Een magistrale stralende zon...
• Johnny van Doorn: Een magistrale stralende zon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten