Strandhoudingen

Houdingen en poses van mensen op het strand verschillen van andere lichaamshoudingen. Iemand die tot zijn knieën in het zeewater staat en nog moet wennen aan de temperatuur van de zee neemt een houding aan die je in geen enkele andere omgeving ziet. De blik wordt afwisselend gericht op de horizon - waar vrijwel niets te zien is - en op het water rond hun benen. Langzaam lopen ze verder de zee in. Voetje voor voetje. Met hun armen in de zij.

Ook wandelaars op het strand zien er anders uit dan 'de normale' stads- of boswandelaars. De strandwandelaar loopt met een hoog tempo langs de kustlijn. Hun voeten in het water. Druk pratend. De zon op hun blote rug. Op weg naar een onzichtbaar punt waar ze omdraaien en aan de terugweg beginnen. Terug naar hun handdoek.

Helemaal herkenbaar is het meisje dat uit het water komt rennen. Haar armen heeft ze om haar heen geslagen tegen de kou. Snel op weg naar haar vader of moeder die klaar staat met een handdoek.

De Poolse schilderes Julita Malinowska heeft veel van deze houdingen vastgelegd. De zee of het strand is daarbij nauwelijks te zien. Het gaat haar uitsluitend om die typische strandposes. Van de jongen die zijn meisje door het water draagt. Van de oudere vrouw in badbak die heel langzaam aan het water went. Van de vrouwen die met hun dikke dijen - sans gêne - aan de kant staan. En van de vriendinnen die met z'n drieën op een luchtbed drijven. Hun billen steken net boven het water uit. Mooie en herkenbare beelden die je het gevoel geven dat je zelf op het strand ligt. En staart. Naar al die verschillende strandhoudingen, die je vertederen en vrolijk maken.

• Julita Malinowska